Kiedy pracownik z uwagi na ważne wydarzenia z życia rodzinnego nie ma możliwości stawić się danego dnia w pracy, może wnioskować o dzień wolny na tę okoliczność. Jest to dzień, który nie wlicza się do puli dni urlopu wypoczynkowego.
Urlop okolicznościowy
Pracodawca ma obowiązek zwolnić pracownika:
a) Na jeden dzień w razie:
- ślubu dziecka pracownika,
- zgonu i pogrzebu: siostry, brata, teściowej, teścia, babki, dziadka albo innej osoby pozostającej na utrzymaniu pracownika czy też pod jego bezpośrednią opieką.
b) Na dwa dni w razie:
- ślubu pracownika,
- urodzenia się dziecka pracownika,
- zgonu i pogrzebu: małżonka pracownika albo jego dziecka, lub też ojca, matki, ojczyma lub macochy.
Jak działa urlop okolicznościowy?
Ten rodzaj urlopu może, ale nie musi być wzięty dokładnie w dniu wystąpienia wydarzenia, na które takie zwolnienie przysługuje. Aby go uzyskać pracownik (z umową o pracę) musi wystąpić do pracodawcy z wnioskiem. Taki wniosek o urlop na szczególne wydarzenie powinien zostać udokumentowany odpowiednim dokumentem, na przykład aktem urodzenia, ślubu albo zgonu. Pracodawca, co do zasady, nie ma prawa odmówić takiego zwolnienia. Dzieje się tak jedynie w sytuacjach wyjątkowych, przy wyraźnym nadużyciu: na przykład wtedy, kiedy wniosek o urlop okolicznościowy zostanie złożony w kilka tygodni po pogrzebie bliskiej osoby. Nie jest to wtedy bowiem już wyraźną podstawą do udzielenia płatnego zwolnienia z pracy.
Czy zdarzają się jakieś wyjątki?
Ustalone odgórnie zasady nie przeszkadzają w tym, by pracodawca (kiedy uzna to za stosowne) przyznał urlop okolicznościowy w większym wymiarze dni. Może on także rozszerzyć zakres okoliczności, w których tego rodzaju urlop będzie przysługiwał. Trzeba jednak wiedzieć, że o urlop okolicznościowy nie można wnioskować wtedy, kiedy do zdarzenia skutkującego zwykle prawem do niego, dojdzie w trakcie pobytu pracownika na zaplanowanym wcześniej urlopie wypoczynkowym. Nie można wtedy wnioskować ani o przedłużenie urlopu ani o ekwiwalent finansowy.
